بندرگاه بالطه لیمانیبالْطه لیمانی، بندر گاهی در ساحل اروپایی بُسفر بین بویاجی کویی و روم ایلی حصاری است. ۱ - وجه تسمیه این بندرگاهنام آن از بالطه اوغلی سلیمان بیگ، فرمانده ناوگان عثمانی در زمان فتح قسطنطنیه در ۸۵۷/۱۴۵۳، گرفته شده است و آن همان فیدالیای باستانی است که به نام گونایکون لیمن (پورتوس مولیه رم) نیز شناخته شده است. گولیوس در اواسط قرن دهم/ شانزدهم با نام «سینوس فیدالیه و پورتوس مولیه روم» به آن‌جا اشاره می‌کند. ۲ - نام دیگر بندرگاهیونانیها به سبب پل چوبینی که بر روی مرداب‌های آن‌جا زده بودند آن را سارانتاکوپام می‌نامیدند. ۳ - تفرجگاه ثروتمندانبالطه لیمانی، در قرن‌های دوازدهم و سیزدهم/ هیجدهم و نوزدهم تفرجگاه مورد علاقه ثروتمندان استانبول بود. ۴ - محل به امضا رسیدن چندین معاهده بین المللیدر نیمه اول قرن سیزدهم /نوزدهم، چندین معاهده بین المللی در بالطه لیمانی به امضا رسید، از جمله: موافقتنامه انگلستان و ترکیه در ۲۴ جمادی الاولی ۱۲۵۴/۱۶ اوت ۱۸۳۸ که به موجب آن انگلستان از امتیازات بازرگانی بسیار و از عنوان کشور کاملة الوداد برخوردار شد و ضمناً انحصارات تجاری در تمام مستملکات عثمانی لغو شد؛ عهدنامه مودت و تجارت کشتیرانی در ۲۲ جمادی الاولی ۱۲۵۵/۳ اوت ۱۸۳۹ میان بلژیک و باب عالی (دولت عثمانی)؛ موافقتنامه روسیه و ترکیه در ۶ جمادی الا´خره ۱۲۶۵/۱ مه ۱۸۴۹ که نظامنامه‌های تشکیلاتی مورّخ ۱۸۳۱ راجع به امیرنشین‌های دانوبی افلاق (والاخیا) و مُلداوی را تعدیل کرد. ۵ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بالطه لیمانی»، شماره۳۲۹. رده‌های این صفحه : ترکیه | جغرافیای اسلامی
|